Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

28 Kasım, 2013

Korku ve Değişim

Değişim zordur. Bazen hayat ısrarla değişime zorlar bizi, köşeye sıkıştırır da değişim yolunda adım atmaktansa mutsuz, umutsuz rutinimizi korumayı tercih ederiz. Çaresizlik duygusunu yaşamak dahi daha kolay gelir.

Bazen diyorum şöyle güçlü bir enerji gelse, tam gaz motive olsam ve yapmak istediklerimi bir bir yapmaya başlasam. Laf aramızda yıllardır bekliyorum bu enerjiyi. Arada bir varlığını hissettirse de hala hayallerle yaşama aşamasını geçemedim.

Küçüklüğümden bu yana bir cafe işletmek istedim mesela. Zamanla bu fikrim evrim geçirdi tabi. Ev yemekleri de yaptım, simitçi de oldum, pastacı da. Kreş de açtım, butik de; rüyamda. Kısacası daha ticari yaklaştım ve daha çok kazanç sağlayabilecek işlere odaklandım. Hamam bile düşündüm. Onlarca iş planım var arşivimde. Akıl başa geldikçe keyif alarak yapabileceğim işlere yönelmeye başladım. Tellak olmaktan söz etmiyorum ama üretime/operasyona fikirlerimle bile olsa değer katabileceğim bir işle uğraşmayı daha doğru buldum. Kısacası bende henüz aktive olamamış bir girişimci ruhu var ve ben hep aktive olsun istedim.

En son yazar olmayı kafaya koyduğumda, okurlarıma mesajları en doğru şekilde aktardığımdan emin olmak adına profesyonel bir ekipten Profesyonel Koçluk Eğitimi almaya başladım. Hayatımda aldığım en doğru ikinci karardı. İlki bende kalsın! Aslında Koç'luk terimini de çok iyi bilmiyormuşum. Ben evrensel geçerliliği olan ya da genel kabul görmüş doğruları öğreneceğimi sanıyordum. Oysa onlar bana bir ayna tuttular, bana beni gösterdiler ve herkesin doğrusunun kendi mutluluğuna giden yol olduğunu öğrettiler. Bizi mutlu olmaktan ve istediklerimizi yapmaktan alıkoyan faktörün rutine olan bağlılığımız ve değişime olan direncimiz olduğunu anlattılar. Bu yüzden bir çok konuda karar alamıyoruz, harekete geçemiyoruz, sonra da kuvvetle muhtemel koyveriyoruz. Bir nehirdeyiz, akıntı bizi kafasına göre bir yerlere götürüyor. Güzergahtan memnun değiliz (ya da yeterince memnun değiliz) ama kulaç atıp yön değiştirmek de zor geliyor. Ne kadar kolay ama bir o kadar da zor bir öğreti! Zorluğu mevcut koşulları kaybetme korkusundan ileri geliyor. Bildiğim terimler değişmeye başladı. O yıllardır beklediğim enerjinin aslında tam olarak "ben" olduğumu farkettim. Enerjinin aktive olmaması ise henüz gerçekten istememiş ya da o işi yapmak için yeterli donanıma erişmemiş olmamdan kaynaklanıyor.

Kulağa sıradan geliyor olabilir. Çünkü insanoğlu rasyonel bir varlıktır. Zaten kendi mutluluğunu optimize etmek için uğraşır. Ama farkında olmadığımız şey hepimizin gözünde, kalbinde ya da aklında bir perde olduğudur. Bu perdeye istediğiniz başka isimler de verebilirsiniz; mantık, akılcılık, rasyonellik, imkansızlık, yetersizlik, şanssızlık... Koç'lar da "Sabotajcı" demişler! Kafanızı kaldırıp düşünmeye başladığınız anlarda her zaman başarılı olamasa bile genelde sizi aşağı çeken, harekete geçmekten alıkoyan sabotajcı. Eminim ki hepimizin herhangi bir konuda çok isteyip vazgeçtiği bir şeyler mutlaka vardır. İçinizdeki sabotajcının sizi yapmaktan alıkoyduğu bir şeyler... Soruyorum; "Korkmasaydınız ne yapardınız?". İşte güç orada!

Peki ben şimdi ne mi yapıyorum? Elimdeki aynayı kendimden başka insanlara doğru çevirebilmeyi öğrenmek için uğraşıyorum, elimdeki gücün tadını çıkarıyorum ve kitabımın ÖNSÖZ'ünü yazıyorum.

2 yorum: